میراث فرهنگی

میراث فرهنگی یک ملت، نشانه‌هایی از تاریخ یک فرهنگ و یک ملت به شمار می‌رود که روح آن ملت در وجود آنها جنبۀ ابدیت و نوینی به خود می‌گیرد. میراث فرهنگی یک ملت بیانگر هویت فراموش‌نشدنی آن مردم است و عامل مؤثری در جهت شناختن خویش و شناساندن خود به دیگران به شمار می‌رود.
دکتر پرویز ورجاوند

باستان‌شناس و باستان‌شناسی

در قرن اخیر، دو علم هستند که تاریخ را گسترش داده‌اند: یکی از جهت زمانی و دیگری از جهت مکانی. اول به قول رشتی‌ها از دومی شروع می‌کنیم: آن علم که تاریخ را از محدودیت مکانی نجات داد علم فضا بود. موشک فضاپیما آدمی را یه قاره ششم – که ماه باشد – برد و صفحه یا بهتر بگویم جلد ششمی بر پنج جلد تاریخ عالم افزود که البته هنوز اول کار است، ولی ما می‌دانیم که شب دراز است و قلندر بیکار. اما علم نخست که از محدودیت زمانی تاریخ را نجات داد، همین باستان‌شناسی بود، که وقتی دید از پیش نمی‌شود جلو رفت و راه آتیه بسته است، از پشت شروع به کاوش کرد و گفت: از این راه نشد، از آن راه، باستان‌شناس تاریخ را به پیش از اسلام برد و وقتی دید کسی با او درنیفتاد، پس به پیش از میلاد آشنایش کرد و آنگاه تاریخ‌های پیش از المپیک را برایش خواند و چون دید عالم ابتدا ندارد و کسی هم به حرفش ایراد نمی‌گیرد حالا بحثی پیش کشیده که عنوان تاریخِ پیش‌ازتاریخ دارد و نقطه اتکای آن هم همان چند تا سفال و کاسه کوزه شکسته است و چند تا سنگ سرتیز – که باستان‌شناس روی آن کار می‌کند – و دو سه تا نقش‌ونگار ابتدایی شکسته بسته پنجه کلاغی که فی‌المثل در غار هوتو یا تپه گیان به دست می‌آورد. تاریخ هفت هزار ساله را می‌خواهد هفتاد هزار ساله کند. ما تاریخ را از این نمی‌توانیم جلو ببریم ولی باستان‌شناسی چاه را پای دریا کنده. ما را به هزاره‌های دور و دراز پیش‌ازتاریخ دارد پیوند می‌دهد ... .
باستان‌شناسی دارد صفحات و فصول این کتاب را به تدریج پیدا و وصله‌پینه می‌کند و در دسترس اهل تاریخ می‌گذارد. او سرنا را از سر گشادش به صدا درآورده است و اتفاقاً آهنگ دلپذیری نیز از آن برخاسته است. باستان‌شناسی هر چه بیشتر به آن طرف وارد می‌شود، در واقع بیشتر آب به آسیاب کهنۀ تاریخ می‌ریزد. باستان‌شناسی تاریخ را از اوهام و خرافات نجات می‌دهد، تارهای عنکبوتی بعضی افسانه‌ها که خود ما مورخین اصرار داریم آنها را بر گرد حوادث تاریخی ببینیم، باستان‌شناسی آنها را پاره می‌کند و دور می‌اندازد و حقیقت را روشن می‌کند. اگر این نیروی افشاگر باستان‌شناسی نبود، هنوز هم اهل تاریخ، مثل مگس که در دام نیرومند عنکبوتی گرفتار شده باشد، فقط در حول‌وحوش همان تارها «وزوز» می‌کرد ... .
زنده‌یاد استاد دکتر محمدابراهیم باستانی‌پاریزی

سومین همایش بین المللی شرق شناسی

فراخوان مقاله سومین کنفرانس بین المللی شرق شناسی با موضوع فردوسی و فرهنگ و ادب پارسی اعلام شد. این کنفرانس دانشگاه ملی صوفیه بلغارستان، مرکز مطالعات ایران، بالکان و اروپای مرکزی و انجمن بین المللی فرهنگ و ادب پارسی برگزار می شود.

محورهای همایش به شرح زیر است:

۱ – افکار، محیط و اندیشه فردوسی
بررسی جهان بینی ملی،سیاسی، اجتماعی و فرهنگی فردوسی
محیط و شرایط حاکم بر اندیشه های فردوسی
بررسی زوایای پنهان و ناگفته های حیات فردوسی
جغرافیا، فرهنگ و نژاد در شاهنامه فردوسی
۲ – ساختار و محتوای شاهنامه
بررسی تاثیر شاهنامه بر جهان بینی ملی، سیاسی، اجتماعی، فرهنگی فارسی زبانان
شاهنامه در آثار و اندیشه های غیر فارسی زبانان
نسخه ها، تصحیح ها، شرح ها و ترجمه های شاهنامه
تفسیرها، تاویل ها، تمثیل ها و کنایات شاهنامه
مقایسه تطبیقی شاهنامه با دیگر آثار فاخر ادبی جهان
۳ – ابعاد تاثیر شاهنامه بر احوال جهان
تاریخ کتبی و شفاهی ایران، اقوام و ملل در شاهنامه
تاثیر شاهنامه بر اندیشه و اجتماع اقوام مختلف پارسی زبان
جایگاه فردوسی و اثر شاهنامه در ادبیات فارسی
شاهنامه و رشد حماسه های ملی در جهان
۴ – مفاهیم اجتماعی و جایگاه های انسانی در شاهنامه
انسان محوری در شاهنامه فردوسی
جایگاه زن در شاهنامه فردوسی
اساطیر و واقعیت در شاهنامه
هنر و معماری ایرانی در شاهنامه فردوسی
سایر موضوعات مرتبط با فردوسی و شاهنامه

نشست تخصصی : بررسی تفاوت های موجود در نسخه های اصلی شاهنامه
سمپوزیوم : شناخت «شاهنامه» و تاثیر ادبیات کشورهای حوزه بالکان از شاهنامه فردوسی

تاریخ های مهم همایش
آغاز ثبت نام و دریافت مقاله
۱۰ دی ماه ۱۳۹۶
آخرین مهلت ارسال مقاله و شرکت حضوری
۱۵ فروردین ۱۳۹۷
آخرین مهلت دریافت مقاله به صورت غیر حضوری
۱۵ اردیبهشت ۱۳۹۷
تاریخ برگزاری همایش
۲۵ اردیبهشت ۱۳۹۷ همزمان با روز بزرگداشت فردوسی

محل برگزاری:
کشور بلغارستان، صوفیه، دانشگاه دولتی صوفیه، دپارتمان ایرانشناسی

:وبسایت و کانال همایش
http://www.adabiatfarsi.com/

PrintFriendly and PDF