میراث فرهنگی

میراث فرهنگی یک ملت، نشانه‌هایی از تاریخ یک فرهنگ و یک ملت به شمار می‌رود که روح آن ملت در وجود آنها جنبۀ ابدیت و نوینی به خود می‌گیرد. میراث فرهنگی یک ملت بیانگر هویت فراموش‌نشدنی آن مردم است و عامل مؤثری در جهت شناختن خویش و شناساندن خود به دیگران به شمار می‌رود.
دکتر پرویز ورجاوند

باستان‌شناس و باستان‌شناسی

در قرن اخیر، دو علم هستند که تاریخ را گسترش داده‌اند: یکی از جهت زمانی و دیگری از جهت مکانی. اول به قول رشتی‌ها از دومی شروع می‌کنیم: آن علم که تاریخ را از محدودیت مکانی نجات داد علم فضا بود. موشک فضاپیما آدمی را یه قاره ششم – که ماه باشد – برد و صفحه یا بهتر بگویم جلد ششمی بر پنج جلد تاریخ عالم افزود که البته هنوز اول کار است، ولی ما می‌دانیم که شب دراز است و قلندر بیکار. اما علم نخست که از محدودیت زمانی تاریخ را نجات داد، همین باستان‌شناسی بود، که وقتی دید از پیش نمی‌شود جلو رفت و راه آتیه بسته است، از پشت شروع به کاوش کرد و گفت: از این راه نشد، از آن راه، باستان‌شناس تاریخ را به پیش از اسلام برد و وقتی دید کسی با او درنیفتاد، پس به پیش از میلاد آشنایش کرد و آنگاه تاریخ‌های پیش از المپیک را برایش خواند و چون دید عالم ابتدا ندارد و کسی هم به حرفش ایراد نمی‌گیرد حالا بحثی پیش کشیده که عنوان تاریخِ پیش‌ازتاریخ دارد و نقطه اتکای آن هم همان چند تا سفال و کاسه کوزه شکسته است و چند تا سنگ سرتیز – که باستان‌شناس روی آن کار می‌کند – و دو سه تا نقش‌ونگار ابتدایی شکسته بسته پنجه کلاغی که فی‌المثل در غار هوتو یا تپه گیان به دست می‌آورد. تاریخ هفت هزار ساله را می‌خواهد هفتاد هزار ساله کند. ما تاریخ را از این نمی‌توانیم جلو ببریم ولی باستان‌شناسی چاه را پای دریا کنده. ما را به هزاره‌های دور و دراز پیش‌ازتاریخ دارد پیوند می‌دهد ... .
باستان‌شناسی دارد صفحات و فصول این کتاب را به تدریج پیدا و وصله‌پینه می‌کند و در دسترس اهل تاریخ می‌گذارد. او سرنا را از سر گشادش به صدا درآورده است و اتفاقاً آهنگ دلپذیری نیز از آن برخاسته است. باستان‌شناسی هر چه بیشتر به آن طرف وارد می‌شود، در واقع بیشتر آب به آسیاب کهنۀ تاریخ می‌ریزد. باستان‌شناسی تاریخ را از اوهام و خرافات نجات می‌دهد، تارهای عنکبوتی بعضی افسانه‌ها که خود ما مورخین اصرار داریم آنها را بر گرد حوادث تاریخی ببینیم، باستان‌شناسی آنها را پاره می‌کند و دور می‌اندازد و حقیقت را روشن می‌کند. اگر این نیروی افشاگر باستان‌شناسی نبود، هنوز هم اهل تاریخ، مثل مگس که در دام نیرومند عنکبوتی گرفتار شده باشد، فقط در حول‌وحوش همان تارها «وزوز» می‌کرد ... .
زنده‌یاد استاد دکتر محمدابراهیم باستانی‌پاریزی

نمایشگاه ایران و ارمنستان

وزیر فرهنگ ارمنستان، نمایشگاه «ایران و ارمنستان، خاطره یک سرزمین» با نمایشِ ۱۰۳ شیء از آثار تاریخی ارمنستان در ایران را یک رکورد برای فرهنگ این کشور دانست.

 آرمن امیریان، سه‌شنبه ۲۵ مهر، در آئین افتتاح نمایشگاه مشترک «ارمنستان و ایران؛ خاطره یک سرزمین» در جمع سفرای ۳۰ کشور و در موزه ملی ایران، سخن می‌گفت، تاکید کرد: این رکورد آن قدر ارزشمند است که امکان نزول آن وجود ندارد.

او با اشاره به جلسه‌ای که امروز با وزیرفرهنگ و ارشاد اسلامی کشورمان داشته است، گفت: شاید بیش از ۲۰ مساله و موضوع مربوط به فرهنگ را با یکدیگر مطرح و بررسی کردیم، معتقدم همان طور که این نمایشگاه پس از گذشت چند ماه از توافق دو رئیس‌جمهور اجرائی شد، توافقات امروز نیز به زودی اجرائی می‌شوند.

وی با بیان این‌که نمایشگاه «ایران و ارمنستان خاطره یک سرزمین» یادآور برقراری ارتباط گذشته ماست که باید روابط آینده را نیز بر اساس آن برنامه‌ریزی کنیم، اظهار کرد: فرهنگ هر چند کوتاه، صادق و شفاف بین دو کشور می‌تواند راه رسیدن به هدف‌های دو کشور باشد.

امیریان تاکید کرد: من با آرامش کامل و با اطمینان خاطر، ایران را ترک می‌کنم و مطمئن هستم که این مسائل به‌خوبی اجرایی خواهد شد.

نمایشگاهی با چاشنی رابطه دوستانه

گریگور گریگوریان، رئیس موزه تاریخ ارمنستان هدف از برگزاری نمایشگاه مشترک «ایران و ارمنستان، خاطره یک سرزمین» را برقراری دوستی و صلح میان دو کشور ایران و ارمنستان دانست و گفت: می‌توانیم این نمایشگاه را به مکانی برای معرفی ارتباطات معاصر و رابطه های معاصر تبدیل کنیم.

او افزود:‌ این اتفاقی نیست که نمایشگاه «ایران و ارمنستان؛ خاطره یک سرزمین» در ایران و در موزه ملی ایران برگزار می‌شود، این دو موزه به مثابه مادر موزه‌های دو کشور هستند، بنابراین امیدواریم که همکاری میان این موزه ادامه پیدا کند. ایسنا/

PrintFriendly and PDF