ابراهیم پورداود
استاد ابراهیم پورداود در سال ۱۲۶۴ در شهرستان رشت به دنیا آمد. وی پس از آموختن دروس ابتدایی به تهران رفت و پس از فراگیری حکمت و طب قدیم، برای ادامه تحصیل عازم بیروت و سپس فرانسه شد. پورداود در آلمان مطالعات عمیق خود را درباره آیین، زبان و فرهنگ ایران باستان آغاز کرد و کتاب اَوِستارا محور اصلی پژوهش خود قرار داد. وی همچنین برای تکمیل مطالعات و پژوهش های ایرانشناسی خود به هندوستان رفت و به تدریس در دانشگاه پرداخت. این محقق برجسته در سال ۱۳۱۵ جهت تدریس در دانشکده ادبیات و حقوق دانشگاه تهران دعوت شد.
وی در سال ۱۳۱۷ به عضویت پیوسته فرهنگستان جهانی هنر و دانش درآمد و در سال ۱۳۴۶ به پاس خدمات انسان دوستانه اش، از دربار واتیکان نشان علمی دریافت کرد. وی در نهایت پس از ۲۷ سال تدریس مداوم، در سال ۱۳۴۲، با عنوان استاد ممتاز از دانشگاه بازنشسته شد. پورداود سرانجام در ۲۶ آبان ۱۳۴۷ در هشتاد و سه سالگی در گذشت.
پورداود یکی از شایستهترین و ارجمندترین فرزندان ایران زمین و نمونه کامل یک استاد در سطح جهانی بود که در شیرازه بندی کارنامه باستانی ایران رنج فراوان برد و آثاری عرضه کرد که فرهنگ ایران باستان، آناهیتا و هرمزنامه از آن جمله اند.
دانشگاه تهران شصتمین سال روز تولد پورداوود را در آبان ماه سال ۱۳۲۵ در تالار دانشکده ادبیات جشن گرفت و بزرگانی چون بدیعالزمان فروزانفر، دکتر پرویز ناتل خانلری، لطفعلی صورتگر و دکتر محمد معین در آن مراسم در بزرگداشت او سخنرانی کردند. همچنین در این مراسم بود که وزیر فرهنگ وقت، دکتر علی شایگان، نشان اول دانش را برای اولین بار از طرف وزارت فرهنگ به استاد پورداوود اهدا کرد و دکتر علیاکبر سیاسی، رئیس دانشگاه تهران، منشوری از طرف شورای دانشگاه به استاد اهدا کرد که متن آن چنین بود :
«نظر به خدمات علمی و زحماتی که استاد ارجمند آقای ابراهیم پورداوود در راه احیای فرهنگ و زبان باستان و اوستا متحمل شده رنجی که طی سالیان دراز در این راه بر خود هموار داشته اند و نیز به پاس کتب متعددی که در تفسیر اوستا در نهایت استادی و تتبع، تدوین و تألیف کرده اند. اینک به مناسبت شصتمین سال تولدشان شورای دانشگاه، مراتب قدرشناسی خود را به واسطه این منشور رسما به ایشان ابلاغ میکند .
دوشنبه سیزدهم آبان ماه ۱۳۲۵
رئیس دانشگاه تهران- دکتر علیاکبر سیاسی»
یادنامۀ پورداوود
به اهتمام محمد معین
Persian | 511 pages| 32.8 MB